22 listopada 2012

Jere Longman - Cold Blooded (Kindle Single)

Jakiś czas temu, w moje niecne łapska trafił Kindle - chyba najpopularniejszy obecnie czytnik ebooków. Nie będę się rozpisywał o samym urządzeniu (chociaż jak na razie jestem bardzo zadowolony, naprawdę), bo jest już tego mnóstwo w Internecie, a i ten blog nie jest poświęcony czytnikom, jednak wydaje mi się, że można spróbować nieśmiało połączyć oba zagadnienia. Otóż przeglądając sobie elektryczne książki na Amazonie (zupełnie nie wiadomo dlaczego, jako pierwsze wpisałem w wyszukiwarce magiczne słowo cycling - co by błysnąć znajomością języka...), szybko zorientowałem się, że jest tam od groma (porównując chociażby do tego, co jest dostępne w Polsce) pozycji poświęconych kolarstwu, rowerom i wszystkiemu temu, co może zainteresować fana dwóch kółek.

Nie chcąc od razu wydawać fortuny, postanowiłem skusić się na początek na coś niedużego, bardziej na próbę niż z nastawieniem na miliard godzin czytania. Wybór padł na nowość z serii/kolekcji (nie wiem do końca jak to zgrabnie nazwać) Kindle Single, czyli krótkich utworków sprzedawanych po kuszących cenach - Cold Blooded Jere'a Longmana. Książka poświęcona jest temu, o czym ostatnio było bardzo głośno w kolarskim świecie, a mianowicie całemu temu dopingowemu bałaganowi, jaki powstał wokół Lance'a Armstronga wskutek dochodzenia prowadzonego przez USADA. Tak naprawdę, książka niewiele wnosi do całej sprawy, jednak to, co akurat dla mnie było ważne - w jednym miejscu zawiera całą, skondensowaną historię wspomnianej afery. Ponieważ nie miałem niestety ostatnio czasu, aby na bieżąco śledzić wszystkie niusy na ten temat (a było ich sporo, czasem nawet kilka dziennie), było to dla mnie dobre rozwiązanie i dzięki niej mogłem wreszcie przeczytać sobie co? kto? kiedy? jak?

Opisane w książce sytuacje (pomijając całe zamieszanie w ogóle) sprawiają, że obraz Lance'a jako bohatera, ikony sukcesu, odwraca się o 180° - okazuje się bowiem nagle, że jest sprytnym oszustem, cwaniakiem, gościem zastraszającym ludzi, którzy nie chcą z nim współpracować. Generalnie - słabo. Przedstawione są wydarzenia od początku lat 90. aż do tych z ostatnich miesięcy. Przeczytać można o zorganizowanym dopingu w teamie Armstronga, o tym, jak  i co (zaczynam od jutra!) było ładowane do organizmu, o współpracy z dr. Ferrarim, zmuszaniem innych z drużyny do brania itd. Same wyścigi, które Armstrong wygrywał i w których brał udział są przeważnie kwitowane jednym zdaniem, nacisk położony jest przede wszystkim na doping, więc jeśli ktoś woli czytać opisy walki na poszczególnych etapach TdF, to niestety tego tu nie znajdzie.

Przy okazji poruszania tematu dopingu spotkać się można ze spostrzeżeniem, że zawodowcy startujący np. w TdF nawet bez nielegalnego wspomagania są nadludźmi - bo przejeżdżać przez 3 tygodnie etapy po 1xx albo i 2xx km ze średnią często powyżej 40 km/h nie jest czymś prostym (w książce, którą teraz czytam, i która też zostanie pewnie na blogu wspomniana, autor opisuje swoją przygodę ze startem w amatorskim etapie TdF po trasie zawodowców - ponoć ciekawe przeżycie, a i czasy wykręcane przez tych drugich budzą szacunek, co w sumie nie dziwi). W związku z tym, aby się wybić, konieczne może być sięgnięcie po doping. W książce podana została ciekawostka - 20 z 21 zawodników stających na podium TdF w latach 1999 - 2005 (kiedy to Armstrong wygrywał wyścig), zostało później w jakiś sposób powiązanych (przez zeznania, dochodzenia, zawieszenia, zbyt wysoki poziom hematokrytu) z tematem dopingu.

W pamięci może też zostać zakończenie książki. Przy okazji opisywania zmiany stanowiska UCI w sprawie Armstronga, pojawia się nieco refleksyjne stwierdzenie - jeśli w tamtych czasach doping był stosowany na tak szeroką skalę, pojawił się dylemat, komu przyznać tytuły zabrane Armstrongowi. Pierwsze miejsca pozostały puste.

19 listopada 2012

Author Shot - opinia subiektywna

Zgodnie z obietnicą zawartą w ostatnim wpisie - czas na parę słów odnośnie działania lampek Shot Authora. Na początku chciałbym jeszcze zaznaczyć, że swoje kupiłem pewnie ze 2 czy 3 lata temu, jednak czas nie ma tu zbytniego wpływu na moją opinię (chociaż wydaje mi się, że wtedy kosztowały nieco mniej, chyba ok. 20 zł/szt.), bo tak naprawdę od początku było coś nie tak. Do rzeczy... :) Właściwie, problemy związane były/są głównie z przednią lampką. Tylnej nie mam w sumie nic do zarzucenia, bo działa tak jak powinna. Przednia zaś już po pierwszej jeździe dała mi powody do pewnej irytacji. Teoretycznie - ten model posiada 2 tryby działania: ciągły i pulsujący. Praktycznie (w moim przypadku) - właściwie tylko ciągły. Wciskanie przycisku działało jak gdyby co drugi raz - przy wciśnięciu mającym przełączyć lampkę w tryb migania nie było żadnej reakcji. Czyli włączenie w trybie ciągłym - nic - wyłączenie. Wtedy jeszcze i tak przepisy wymagały oświetlenia ciągłego z przodu (o ile się nie mylę, niedawno wprowadzono nowe, dopuszczające użycie migającego światła białego z przodu), więc niby problemu nie było, ale przecież nie tak powinno to działać. Poszedłem więc szybko do sklepu, w którym ją kupiłem, opisałem problem i bez żadnych dodatkowych pytań, wykrętów itd. sprzedawca wymienił mi lampkę na nową (chyba nawet nie pokazywałem paragonu). Zadowolenie z rozwoju sytuacji nie trwało niestety zbyt długo, bo po pewnym czasie nowa lampka zaczęła zachowywać się podobnie. Ponieważ nastał potem czas, kiedy z lampek i tak dość rzadko korzystałem (bardziej dlatego, że nie jeździłem wieczorem niż dlatego, że jeździłem po ciemku bez oświetlenia ;)), temat trochę umarł i z kolejną reklamacją się już nie wybrałem. Nie wiem, może trafiłem na jakąś wadliwą serię i wszystkie wyprodukowane wówczas egzemplarze tak miały...? Wydaje mi się też, że czasy działania podane na stronie Velo nie do końca odpowiadały tym rzeczywistym. To nie do końca było chyba nawet dość znaczące, bo nie sądzę, abym przejechał 30 h na jednym zestawie (2x CR2032) baterii. Jedna bateria kosztuje bodaj coś ok. 5 zł, więc radość z niskiej ceny lampki zaczyna być pożerana przez konieczność częstej wymiany baterii, co staje się kolejnym powodem do niezadowolenia. Poza tym, przy zdychającej baterii, świeci tak naprawdę tylko jedna z dwóch diod.


Może to jakieś techniczne uwarunkowanie i nie ma w tym nic dziwnego - nie wiem, jednak przy takim oświetleniu nie czuję się zbytnio widoczny przez jadących z naprzeciwka. Aby dopełnić czary goryczy, wspomnę tylko o tym, że antypoślizgowa gumka umieszczona na plecach lampki, mająca zapewnić lepszą jej przyczepność do kierownicy/sztycy, szybko postanowiła stanowić oddzielną część i po prostu odpadła. Ten problem udało mi się co prawda w miarę łatwo rozwiązać za pomocą kleju, ale kolejny raz pojawił się powód do irytacji... W tak prostym urządzeniu tych powodów jest wg mnie trochę za dużo.

Żeby jednak aż tak nie oczerniać tytułowej lampki, dodam, że podoba mi się mocowanie. Wyjątkowo proste i szybkie, bez konieczności przykręcania jakichś wynalazków. Gumkę owijamy wokół kierownicy/sztycy/innej rurki i blokujemy na zaczepie na lampce. Pasuje zarówno do średnic 27,2 mm, 31,8 mm i innych zbliżonych. Uniwersalnie i fajnie.

Może ktoś z Szanownych Czytelników może zaproponować jakąś ciekawą alternatywę? Wydaje mi się, że Sigma robiła podobne lampki. Dużych wymagań nie mam - nie ma mi to oświetlać całej szosy 200 m przede mną, ma być dobrym światłem pozycyjnym, mieć niewielkie rozmiary i przyjemne mocowanie. No i oczywiście sensowną cenę, jakżeby inaczej? :) Może w wolnej chwili czegoś poszukam, chociaż tych wolnych chwil ostatnio tak jakby niewiele...

18 listopada 2012

Szosa 18-11-2012 (41,37 km)

Po męczącym tygodniu obfitującym w nadgodziny i typowo jesienną, ponurą i mglistą pogodę nastał długo oczekiwany weekend. Co prawda i tak było trochę rzeczy do zrobienia, ale dziś udało się mi się znaleźć chwilę na rowerek. Początkowo, w planach był trenażer, ale że pogoda dopisała (albo raczej: nie padało), stanęło na prawdziwej szosie. Zrobiłem sobie dziś ciuchowy eksperyment, bo dotychczas, kiedy temperatura była już bliżej zera, a dzisiejszą można chyba określić jako bliżej zera


jeździłem w zimowej kurtce, która jednak nie do końca spełnia moje skromne oczekiwania, bo wykonana jest ze sztywnego i kiepsko oddychającego materiału. Dziś, na potówkę i pod wiatrówkę założyłem sobie polarową bluzę, która dotychczas była wykorzystywana na nartach (kiedy ja ostatni raz byłem na nartach?!?) i jest o tyle sympatyczna, że ma gruby, elastyczny kołnierz, który świetnie chroni szyję. A z tym miałem czasem problemy jeżdżąc w zimie, bo tak naprawdę gardło nie było w żaden sposób ocieplane. W tej bluzie pod szpikową wiatrówką wyglądałem co prawda na jakieś 20 kg więcej, ale już po kilku kilometrach mogłem stwierdzić, że to był dobry wybór. Tak naprawdę, pomimo tych dzisiejszych 3°C w ogóle nie zmarzłem. Stopy jakoś przeżyły dzięki ocieplaczom na butach, czapeczka i nogawki jak zwykle świetnie się spisały, a wspominana bluza stanowiła zwieńczenie sukcesu ;) Nie zmarzłem, ale też nie zgrzałem się. Po prostu było w sam raz, chociaż ze względu na ten kołnierz miałem nieco ograniczone ruchy głową ;)

Aura dziś też jesienna i mało motywująca. Do tego mgła, choć nie tak gęsta jak to bywało w ostatnich dniach, kiedy widoczność ograniczała się do jakichś 20 m. Do tego mój ukochany zapach dymu w okolicznych mieścinkach (nie, na zdjęciu go nie widać ;)).


Przy okazji robienia zdjęcia, zwróciłem uwagę na przetartą przy klamkomanetce owijkę:


Nie wiem dokładnie, ile przejechała (chyba coś ok. 4 tys. km), ale niewykluczone, że miała już prawo trochę się zniszczyć. Tak czy inaczej, i tak jestem z niej (fi'zi:k Microtex) zadowolony, więc pewnie przy okazji wymiany znowu się na nią skuszę. Zresztą ta pewnie jeszcze trochę wytrzyma.

Tak jak ostatnio, już o 16 zrobiło się ciemno. W tym miejscu po raz kolejny powinienem poruszyć temat lampek, jednak obiecuję, że zrobię to następnym razem ;) Byłem miło zaskoczony, bo sił jakoś wyjątkowo nie brakowało, ale trzeba było wracać. Miałem ostatnio trochę rowerowo-psychologicznych kryzysów (że nie ma kiedy jeździć i takie tam ;)), ale kolejny raz przekonałem się, że nawet dla tych marnych kilkudziesięciu kilometrów raz na dwa czy x tygodni nie warto całkowicie rezygnować z jazdy. Bo to jest po prostu świetne, kropka :)


PS1. Pragnę oficjalnie podziękować mej ukochanej M, że pomimo mojego rowerowego spaczenia wciąż darzy mnie wielką miłością! :D

PS2. Jak kiedyś całkowicie zabraknie czasu na szosę, to wyczaruje się inny rowerek (ciągle mi, kurczę, ten cross chodzi po głowie...), byle jeździć, o!

03 listopada 2012

Szosa 03-11-2012 (41,16 km)

Jest postęp! Zamówiliśmy w końcu (po 3 miesiącach od przeprowadzki) kanapę do salonu... Ale nie o tym będzie. Ponieważ śnieg, który spadł w ostatnich dniach zdążył stopnieć, a drogi wyschły, po dzisiejszych poszukiwaniach mebli nie było innego wyjścia jak pójść na rowerek. Celowałem w ok. 40 km, bo więcej pewnie mogłoby mnie zbytnio wyeksploatować (jest moc, nie ma co... ;)) po kolejnej dłuższej przerwie , a i niezbyt dużo zjadłem przed wyjściem, bo i zależało mi na czasie - dni już zdecydowanie krótsze, o czym zdążyłem się także dziś przekonać. Najważniejsze było jednak to, żeby w ogóle wyjść i trochę się poruszać, skoro pogoda sprzyjała. Upału może nie było, bo termometr pokazywał 7°C, ale uzbroiłem się w potówkę, koszulkę, wiatrówkę i jesienne rękawiczki, a na dół poszły ocieplane nogawki. Z ocieplaczy na buty mimo wszystko postanowiłem nie korzystać. Wziąłem za to ze sobą moją ukochaną czapeczkę na wypadek, gdyby jednak szybko się ochłodziło. Tak naprawdę, założyłem ją po przejechaniu pierwszych świateł, bo powietrze - nie dość, że jesienne - to dodatkowo było już wieczorne. Jak zawsze byłem zachwycony jej działaniem, bo praktycznie dziś nie zmarzłem. Tym razem wiatr właściwie nie przeszkadzał, więc jechało się całkiem przyjemnie. Nawet nie czułem się jakoś wyjątkowo słabo. W lesie prawdziwie jesienne widoki - wszędzie mnóstwo żółtych liści, chociaż zielone dzielnie się jeszcze bronią:


Szybko zaczęło się ściemniać i już ok. 16 zaszło słońce - tragedia, zdecydowanie bardziej wolę lato, kiedy ciemno zaczyna robić się nawet o 21...


Chwilę później była już praktycznie noc i sytuację - choć może nie idealnie - ratowały przydrożne latarnie, które niestety nie wszędzie zasadzili. Na szczęście zabrałem ze sobą lampki, chociaż przednia to porażka. Ale o lampkach będzie innym razem. W drodze powrotnej mijałem kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Starych Babicach, o którym pisałem - właśnie to zauważyłem :) - prawie dokładnie rok temu. Jest ładnie oświetlony, chociaż zdjęcie tego nie oddaje:


I tak oto w ciemnościach zmierzałem ku domowi z uśmiechem na gębie, bo już solidnie brakowało mi jazdy. Dystans jak zwykle skromny, ale może nastaną dla mnie jeszcze lepsze rowerowo czasy? ;)

02 listopada 2012

Terminarz Rowerowy 2013

Niecały rok temu pisałem o Terminarzu Rowerowym 2012 - nie mam pojęcia, kiedy ten czas minął, ale podczas ostatniej wizyty w Empiku zauważyłem, że jest już dostępna edycja na nadchodzący 2013 r. Praktyka pokazała, że mój obecny tryb życia skazuje mnie raczej na korzystanie z telefonu niż kalendarza w tradycyjnej, papierowej postaci, jednak wszystkich rowerowo zakręconych zachęcam do kupna kalendarza - sympatyczne połączenie tego, co lubimy z przedmiotem codziennego użytku. Nie, nikt mi nie płaci za reklamę ;)


Kto wie, może jeszcze się nawrócę...? :) Z edycji 2012 byłem zadowolony, polecam rowerowo!



26 listopada 2012:

No cóż, jednak się skusiłem - jednak w niektórych sytuacjach papier jest niezastąpiony... ;) W porównaniu do edycji 2012 wprowadzono raczej kosmetyczne zmiany (np. pole na wpisanie czasu wycieczki - wcześniej była tylko liczba kilometrów), zawartość "informacyjna" praktycznie ta sama. Tak czy inaczej, pasuje mi układ - lubię mieć cały tydzień na jednej stronie i jakieś dodatkowe miejsce na notatki (obejrzałem dziś -naście kalendarzy i wszędzie coś było nie tak :)).