Honorowe krwiodawstwo - pierwszy raz

Tym razem wpis będzie nie do końca rowerowy. W piątek udało mi się jednakże zrealizować jedno z noworocznych postanowień, a mianowicie oddałem po raz pierwszy krew. Tak jak pisałem, zbierałem się już do tego od pewnego czasu. Jak to jednak przy okazji Nowego Roku bywa, motywacja była dodatkowo zwiększona. W pracy mogłem sobie pozwolić na dzień nieobecności, więc stwierdziłem, że nie ma co zwlekać. Jest okazja - trzeba korzystać.

Chociaż informacje o przebiegu całego procesu oddania krwi zawarte na stronie Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Warszawie są przystępnie przedstawione, napiszę może w kilku zdaniach o swojej pierwszej wizycie.

Na samym początku pojawiła się lekka zagwozdka, bo okazało się, że pomyliłem wejścia. Adres RCKiK to Saska 63/57, jednak wejście dla dawców znajduje się po drugiej stronie budynku - od ul. Nobla:

Informacja o tym jest umieszczona przy głównym wejściu, jednak tylko z jednej strony wejścia - idąc od drugiej można ją przeoczyć. Na szczęście na posterunku czuwał pan ochroniarz, który bez użycia środków przymusu bezpośredniego skierował mnie do właściwego wejścia.

Najpierw idziemy do rejestracji - tam pokazujemy dowód osobisty, asekuracyjnie wspominamy o tym, że jesteśmy pierwszy raz, mówimy co chcemy oddać (są dwie opcje: krew albo płytki), podajemy numer telefonu i w zamian otrzymujemy formularz oraz opaskę na rękę z imieniem, nazwiskiem, datą urodzenia, peselem i kodem kreskowym. Formularz zawiera szereg pytań o przebyte choroby, zabiegi, wyjazdy za granicę, wcześniejsze oddawanie/otrzymywanie krwi, tatuaże itd. Słowem - wszystko to, co lekarz powinien wiedzieć, aby móc stwierdzić, czy nasz stan zdrowia czy też krwi pozwala na jej bezpieczne (zarówno dla nas jak i biorcy) oddanie.

Następnie, udajemy się do pomieszczenia, w którym pobierana jest próbka krwi w celu zbadania poziomu hemoglobiny. Korytarz, na którym wszyscy czekają jest stosunkowo wąski, żadnych numerków nie ma, a i pielęgniarki nie wywołują kolejnych osób. Trzeba więc zachować czujność :) bo można przypadkiem przegapić swoją kolej. Podczas mojej wizyty było w kolejce ok. dwudziestu, trzydziestu osób (bo piątek)... Od zarejestrowania się do oddania próbki minęła w moim przypadku godzina.

Po oddaniu próbki do badania wracamy do poczekalni i uzupełniamy płyny. Jest dozownik z wodą, nie trzeba przynosić własnej :) Tym razem również trzeba zachować czujność, bo następnym etapem jest badanie u lekarza - kolejne osoby są wzywane przez głośnik. Najpierw, w przedsionku gabinetu, dostajemy papiery (nie zdążyłem się niestety dokładniej przyjrzeć - obstawiam, że to wyniki wstępnego badania krwi), które wraz z wypełnionym wcześniej formularzem oddajemy lekarzowi. Pomiar ciśnienia, krótki wywiad, potwierdzenie informacji z formularza, osłuchanie, sprawdzenie węzłów chłonnych, temperatury... Dostajemy dwie kartki, z czego jedną (być może tą, której się nie przyjrzałem ;)) oddajemy w przedsionku, a z drugą kierujemy się do szatni po sok, wafelka i fartuch, po odebraniu których podpisujemy się na owej kartce i zabieramy ją ze sobą.

Następnie udajemy się już do poczekalni, gdzie czekamy na właściwe oddaniem krwi. Wcinamy wafelka, pijemy soczek, zakładamy fartuch, oglądamy TVN24 :) na telewizorze zawieszonym na ścianie i czekamy na wezwanie. Po usłyszeniu swojego nazwiska ruszamy do akcji. Siadamy na fotelu i miła pani pielęgniarka zaczyna się dobierać do naszej ręki, wcześniej skanując miliony kodów - to z naszej opaski, to z pojemnika na krew, to z czegoś jeszcze. Lepiej niż w hipermarkecie. Igła wykorzystywana do właściwego oddania krwi ma już zdecydowane konkretniejsze rozmiary w porównaniu do tej przy próbki :> Po zainstalowaniu wszystkiego, krew zaczyna sobie płynąć do pojemnika. My w tym czasie regularnie zaciskamy sobie dłoń, rozmawiamy z panią pielęgniarką i... oglądamy TVN24, o ile trafiliśmy na fotel przed telewizorem ;) Całość trwa niecałe dziesięć minut, więc tak naprawdę znikomy procent całego czasu spędzonego w centrum (cała wizyta zajęła mi jakieś dwie godziny).

Na koniec pielęgniarka pyta nas jak się czujemy i czy nie zamierzamy paść za progiem. Muszę przyznać, że byłem ciekaw jak zareaguję na utratę prawie pół litra krwi (przy oddawaniu krwi pełnej oddajemy 450 ml), ale szczerze mówiąc - nie zauważyłem po oddaniu żadnej różnicy w samopoczuciu. Nie brakowało mi sił, nie kręciło mi się w głowie, nie mdlałem, nie spadłem ze schodów itd.

Po oddaniu krwi idziemy do szatni, gdzie wyrzucamy fartuch, zdejmujemy opaskę z ręki, podpisujemy się drugi raz na wspomnianej wcześniej kartce i za ów podpis dostajemy legendarne już osiem czekolad! Jestem pewien, że większość krwiodawców decyduje się na oddanie krwi głównie ze względu na nie... ;)

Nie jest to może rarytas na miarę pralinek Lindta, ale nie jest najgorzej ;)

Jeżeli ktoś potrzebuje, może jeszcze odebrać z recepcji zaświadczenie do pracy potwierdzające oddanie krwi w danym dniu.

I to właściwie cała filozofia... Przed wyjściem możemy sobie jeszcze strzelić kubek wody z baniaka i w drogę. Legitymacji HDK jeszcze nie mam - dostaje się ją po drugim oddaniu krwi. A to - mam nadzieję - już za dwa miesiące. Co zrobić, trzeba będzie na jakiś czas odstawić EPO... ;)



Aby zapewnić choć minimalną zawartość pierwiastka rowerowego we wpisie, poniżej zdjęcie parkingu rowerowego przy wejściu od ul. Nobla. Piątka dla RCKiK!