Szosa 03-02-2013 (51,54 km)

Zew roweru wzmagał się od dłuższego czasu, jednak obrzydliwa odwilż i brak czasu skutecznie hamowały moje zamiary. Przedwczoraj postanowiłem coś z tym zrobić i przytargałem do domu Scotta i trenażer żeby chociaż trochę pokręcić. Musiałem najpierw wyczyścić rower, bo po ostatniej jeździe (ekhm, miesiąc temu :)) uzbierało się na nim trochę lekkiego błotka, a nie chciałem zmieniać mieszkania w chlew ;) Ta operacja zakończyła się sukcesem, więc przyszedł czas na zmianę opony na trenażerową. Z tym też jakoś poszło i... kompletnie straciłem zapał do jazdy. Nie wiem, dlaczego. Może dlatego, że korzystanie z trenażera nie jest jakoś wyjątkowo porywające, może dlatego, że nie mam się z nim za bardzo jak ustawić żeby widzieć coś innego niż pustą ścianę albo drzwi, co jakoś wyjątkowo nie motywuje, a może też dlatego, że irytuje hałas, który odbiera - i tak nieco ograniczoną - przyjemność z kręcenia. Mniejsza z tym, po prostu odpuściłem...

Dziś jednak los się do mnie uśmiechnął i po kilku ostatnich dniach, kiedy padał deszcz i wiał mało sympatyczny wiatr, drogi były raczej suche i na niebie nie było tak dużo chmur. Co prawda temperatura nie była do końca hawajska, bo termometr pokazywał 1°C, ale główny warunek - jest w miarę sucho - był spełniony. Żeby było weselej, musiałem z powrotem zmienić oponę na Durano i pogodzić się z myślą, że świeży wyczyszczony rowerek znowu zostanie zbrukany tym, co po ulewach może jeszcze zalegać na drogach. Trudno :) Zabrałem się do zmiany opony i ubierania się w miliard warstw zimowych ciuchów.

Nowością był Buff, którego dostałem ostatnio w prezencie. Co prawda raz w nim już jechałem, ale za krótko, żeby móc powiedzieć coś więcej. Obawiałem się nieco o to, że na zimę będzie za cienki (jest to standardowa wersja z mikrofibry), ale ku mojemu zaskoczeniu całkiem nieźle się spisał. Założyłem go sobie w poniższy sposób:

Wygląda może mało elegancko, ale spełnił swoje zadanie, którym dziś była ochrona gardła i szyi. Zawinąłem go lekko wokół paska od kasku żeby się nie zsuwał, a z tyłu schowałem pod czapkę. Szyja była więc całkiem nieźle uszczelniona i w przeciwieństwie do tego, co wcześniej niejednokrotnie się zdarzało, wróciłem z niewyziębionym gardłem. Tak więc, pierwszy egzamin zdany. Kolejne nadzieje wiążę z Buffem podczas jazd na jesieni, bo wtedy zazwyczaj nie zakładam już czapki i może będzie to rozwiązanie optymalne z termoizolacyjnego punktu widzenia.

Co do samej jazdy - kręciło się dziś całkiem dobrze. Pojechałem do Czosnowa, bo - chociaż jazda ul. Rolniczą (do której dojazd to teraz ode mnie równe 13 km, a i jedzie się nią przez 13 km ;)) jest nieco monotonna, to lubię (odkąd tragiczne betonowe płyty zastąpili równiutkim asfaltem) ciąg ulic Trenów-Kampinoska-Wiślana z lekkimi zjazdami/podjazdami. Zawsze to jakieś urozmaicenie. Co prawda jadąc w tamtą stronę musiałem zmagać się z całkiem silnym wiatrem, jednak pocieszało mnie to co zawsze w takiej sytuacji - że z powrotem będzie przyjemnie. Tak też było i droga powrotna upłynęła pod znakiem dużej tarczy i już bardziej akceptowalnie wyglądających cyferek na liczniku. Żeby było przyjemniej, coraz częściej chmury dawały za wygraną i jazdę umilało słońce, którego nie widziałem już naprawdę od dawna. Po drodze minąłem 3 szosowców. Wracając postanowiłem zawalczyć trochę na hopce na ul. Wiślanej i pocisnąłem mocniej na dużej tarczy. Efekt był zadowalający, jednak później nogi chyba dodatkowo odczuły ten wyczyn ;) To, co dobre szybko się kończy, więc na 45 kilometrze kompletnie odcięło mi prąd. Częściowy był w tym też udział głodu, bo przed wyjściem zjadłem tylko lekkie śniadanie i banana. Tak więc, końcówka może nie do końca wymarzona, ale ponoć kolarstwo to krew, pot i łzy - co prawda dziś był tylko pot, ale swoje wycierpiałem ;) Jadąc już ul. Radiową wyprzedził mnie (co nie było wyjątkowo trudne, bo wlokłem się chyba wolniej niż 25 km/h ;)) szosowiec. Ambicja zrobiła swoje ;) i pomimo zmęczenia przycisnąłem mocniej żeby złapać koło. To też się udało i pasożytniczo jechałem już 30 km/h, dziękując na koniec za pomoc i odbijając do domu, w którym czekała na mnie kochana żona z pysznym makaronem. Czy to nie raj? ;)

Po dzisiejszej jeździe okazało się, że muszę założyć drugi łańcuch, gdyż temu wybiło kolejne 750 km (bardzo mi się podoba funkcja Trip Down w Sigmie - właśnie do tego ją wykorzystuję), a po takim dystansie postanowiłem je zmieniać.

Teraz pozostało mi wyczyścić rower, zająć się wspomnianym łańcuchem i stworzyć sobie nowy arkusz w Excelu ze statystykami (oj, jakże to wyolbrzymione określenie :)) jazd w 2013 roku. A tych będzie z pewnością całe mnóstwo, prawda? ;)