Mark Cavendish - Boy Racer

amazon.com

Szukając jakiś czas temu kolejnej kolarskiej książki do wchłonięcia, wybór padł na Boy Racer'a Marka Cavendisha. Tak, obecnie najszybszy sprinter na świecie, 2 lata ode mnie starszy, napisał książkę! ;) Zdarzyło mu się to co prawda w 2009 r., ale to wciąż nie tak dawno.

Książka Cavendisha to jego kolarska autobiografia. Opisuje w niej to, jak doszedł do ówczesnych sukcesów. Treść podzielona jest na kolejne etapy Tour de France 2008, jednak to co akurat jest opisywane niekoniecznie odpowiada temu, co działo się na danym etapie. Przyznam, że nie do końca mi to pasowało i czasami wprowadzało trochę zamieszania, gdyż Cav opisując początkowe etapy, opisywał i odnosił się niejednokrotnie do swojej przeszłości - dzieciństwa, kolejnych klubów, wyścigów, sukcesów itd. Oczywiście bardzo dobrze, że o tym pisał, bo w końcu temu poświęcona jest książka, ale chwilami gubiłem się nieco w chronologii.

Książki poświęcone kolarstwu lubię dlatego, że - to bardzo odkrywcze! - są poświęcone kolarstwu. Można się z nich dowiedzieć znacznie więcej o całej - sportowej i pozasportowej - otoczce wyścigów, przygotowaniach, wyrzeczeniach itd. niż tylko oglądając relacje w telewizji czy czytając artykuły w Internecie. Dzięki temu, ma się potem jakby pełniejszy obraz tego, jak to wszystko wygląda.

I tak, czytając książkę Cavendisha można dowiedzieć się, że np. nie zawsze potrafił dogadać się z trenerami, że nie wierzył w znaczenie badań wydolnościowych i wszelkiej maści wykresów. Wyniki, które uzyskiwał w ich trakcie niekoniecznie pokrywały się z tym, co potem pokazywał na szosie. Wg niego, na sukces składa się znacznie więcej niż liczby, co - jak by nie było - udało mu się udowodnić. Mark pisze też, jak rozumie talent, co się na niego składa i jak pomaga on wygrywać.

Porusza też temat relacji z innymi kolarzami w drużynie jak i w całym peletonie - opisuje jak jest to ważne i może wpłynąć na przebieg danego wyścigu. To z kolei widać, jak po każdym wygranym etapie czeka na swoich kolegów z drużyny żeby wspólnie z nimi cieszyć się z sukcesu, który niejednokrotnie nie byłby bez nich możliwy.

Boy Racer zawiera też odpowiedź na pytania, które bardzo często były zadawane Markowi - co czuć w czasie sprintu? o czym się wtedy myśli? itd. Zaciekawi to zapewne niejednego amatora, który chciałby kiedyś przejechać jako pierwszy linię mety na jednym z etapów Tour de France ;)

Cavendish odnosi się też w jednym z rozdziałów do tego, co - niestety - znów jest dziś bardzo aktualne. Mianowicie, do dopingu wśród kolarzy. Ukazuje m.in. negatywny dla całej społeczności kolarskiej wpływ stosowania niedozwolonych środków przez jednostki, a także to, jak branie było (jest?) postrzegane jako jedyna droga do zostania zawodowcem.

Poza wydarzeniami związanymi z TdF, Cavendish wspomina też swój udział w Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie w 2008 r. (z których, jako jedyny kolarz z Wielkiej Brytanii, wrócił bez medalu...) oraz Mediolan - San Remo w 2009 r., kiedy to na ostatnich metrach udało mu się minimalnie wyprzedzić Hausslera. Tu pozwolę sobie na kilka linków związanych z tym finiszem:

• ostatni kilometr,
• ostatnie metry z perspektywy widza - chociaż jakościowo nie powala, to widać jaką sprinterzy osiągają prędkość i jak bardzo, w porównaniu do innych, Cavendish jest pochylony nad kierownicą - o czym też wspomniał w swojej książce; poza tym fajnie obejrzeć ten sam sprint z różnych ujęć ;)
• mistrzowski komentator - tu jakość jeszcze gorsza, ale warto obejrzeć dla komentarza po przekroczeniu linii mety (pamiętam, jaką zrobił furorę na Forum Szosowym ;)).

Ciekawie ogląda się nagrania z etapów, wyścigów, które Cav opisuje w książce. Wspomina, co wtedy myślał, co czuł, jakie rozwiązania rozważał czy też jak wyglądało jego pierwsze zwycięstwo na etapie Wielkiej Pętli. Fajnie jest móc zobaczyć to wszystko niejako z dwóch perspektyw.

Można by jeszcze długo pisać o konkretnych wydarzeniach czy innych aspektach opisanych w książce. Chciałbym przytoczyć więcej, ale nie chcę zdradzać zbyt wiele... ;) Cieszę się, że ją przeczytałem, bo wiem nieco więcej - zarówno o samym Cavendishu jak i kolarstwie w ogóle, a m.in. to miałem właśnie na celu.