Mały krok do przodu

Po moich ostatnich rozważaniach na temat braku czasu na rower, postanowiłem zrobić cokolwiek w kierunku poprawy tej jakże dramatycznej sytuacji. Wczoraj przytargałem trenażer do mieszkania, a dziś po pracy przyprowadziłem ukochanego Scotta, żeby doprowadzić go nieco do porządku, bo biedak ostatnio trochę się przykurzył, a i jakieś lekkie błotko zalegało na dolnej rurze i sztycy. I kurczę... Nawet samo wyczyszczenie go sprawiło, że poczułem się rowerowo lepiej (on z pewnością też, co nie?). Niby głupia rzecz, a wystarczyła chwila kontaktu z moim szosowym ulubieńcem i nie wyobrażam sobie jak miałbym się z nim pożegnać. No cóż, może jestem dziwny, śliniąc się tak do roweru - nie zaprzeczam :) Jednak to, że złożyłem go sam od początku do końca, że przejechałem na nim ileś tam kilometrów, że jeździ się na nim świetnie i że jest taki, jaki od dawna planowałem złożyć sprawia, że trudno byłoby go ot tak, po prostu sprzedać. Tak więc, na razie jestem wyleczony z jakichś zmian. Jak widać, dużo nie trzeba było - i dobrze :) Niestety, dziś nie dałem rady pokręcić, więc spróbuję uskutecznić to jutro, chociaż jakieś tam plany na popołudnie już są, więc i jutro może nie wypalić... Pozostaje się nie poddawać ;) Muszę jeszcze nasmarować łańcuch, bo chociaż trochę kilometrów do założenia drugiego zostało, tak dłuższa (3 miesiące przed ślubem :)) przerwa zbyt dobrze na niego nie wpłynęła. A głupio byłoby, gdyby coś trzeszczało w czterech ścianach. Może to i lepiej, bo skończę pewnie buteleczkę białego Finish Line'a, który to do końca mi jednak nie podpasował. Co za ironia, że rok temu dostałem od Mikołaja flaszkę Rohloffa i nie miałem jeszcze okazji się do niej dobrać, a tegoroczne Święta za pasem... Zajrzę też na szybko do tylnej przerzutki, bo wydaje mi się, że coś ostatnio opornie wrzucała łańcuch na większe zębatki. Zostanie zmiana opony i polowanie na choćby godzinkę kręcenia nogami w miejscu. Szkoda, bo od momentu zakupu pulsometru nie miałem czasu zająć się bliżej tym tematem, strefami itd., przez co mały czarny kolega trochę się marnuje... Miało być tak pięknie, a wyszło jak zwykle, szkoda.

No nic, jakiś tam pierwszy krok w celu rozruszania nóg zrobiłem. Niedużo, ale na pewno więcej niż ostatnio. Chociaż w sumie nietrudno jest zrobić coś więcej niż nic... :>