Szosa 07-05-2013 (57,67 km)

Nareszcie wiosenna szoska! Miało być rewelacyjnie, a jednak troszkę zabrakło żebym mógł z czystym sumieniem użyć tego szczytnego określenia. Ale od początku...

Pogoda - ile prognoz, tyle było opinii na temat tego, co będzie się dziś działo na niebie i okolicach. Jedne mówiły, że będzie pięknie, inne, że pojawią się jakieś tam przelotne opady, a jeszcze inne, że będą burze i grad. Do wyboru, do koloru. Tak naprawdę, było trochę nijako. Na niebie było trochę chmur, trochę popadało, ale nie było tragedii. Pomyślałem, że jak nie spróbuję i nie pójdę to będę żałował. Rower był świeżo wyczyszczony po ostatnich zmaganiach z kwietniowym błotkiem, więc gdyby zaczęło padać to kolejny raz potwierdziłoby się moje szczęście do wyczyszczonego roweru i brzydkiej pogody... ;)

W związku z tym ubrałem się trochę asekuracyjnie, czego potem trochę żałowałem. Ale mądry Polak po szkodzie. Postanowiłem jechać na długo, czyli standardowe ciuchy + nogawki i wiatrówka. Do tego Buff na głowę - tym razem na pirata (zamiast zimowej czapki) ;) Podoba mi się to ustrojstwo, naprawdę. Tak jak przyjemnie było w końcu nie zakładać rękawiczek czy ochraniaczy na buty, tak dość szybko okazało się, że nieco przesadziłem z dzisiejszym zestawem - było mi po prostu trochę za ciepło. Buff powędrował do tylnej kieszonki, wiatrówka została rozpięta, ale nogawki zostawiłem. I tak już zostało do końca jazdy - szkoda, bo mogłem je przecież zdjąć, schować i złapać trochę słońca ;) po zimie. Mądry Polak po szkodzie po raz drugi.

Zgodnie z planami z ostatniego wpisu, pojechałem dziś zobaczyć jak jedzie się ul. Sikorskiego. Krótko mówiąc, jedzie się bardzo przyjemnie. Jak poinformował mnie w komentarzu Anonimowy Kolega jeżdżący na Focusie ;) nawierzchnia była jakiś czas temu wymieniona i jest teraz gładziutko:

Praktycznie zaraz po wjechaniu na Sikorskiego (od strony Starych Babic), z prawej strony znajduje się niewielki cmentarz żołnierzy Wojska Polskiego i innych ofiar poległych we wrześniu 1939 r.:

Kiedy ruszałem z cmentarza zaczęło padać. Pomyślałem, że moja teoria o przyciąganiu deszczu przez czysty rower chyba jednak coś w sobie ma ;) Na szczęście nie była to jakaś ogromna ulewa, deszcz popadał parę minut i chwilę później nie było już po nim śladu. I dobrze.

Poza dzisiejszą ubraniową wpadką, jazdę skutecznie popsuło mi dziś tajemnicze stukanie/pykanie, dobiegające z okolic suportu (tak mi się przynajmniej wydaje). Pozwolę sobie zwalić winę na Fizika, który pod koniec kwietnia odkopał mój wpis z sierpnia 2011 r. i napisał, że u niego też coś szwankuje - z pewnością rzucił w ten sposób urok na mojego Scotta ;) Dźwięk przypomina ocieranie łańcucha o prowadnik przerzutki (chociaż nic nie ociera, bo występuje na praktycznie każdym przełożeniu) albo dźwięk powoli i delikatnie wyginanego metalu (ależ mam wyobraźnię, prawda?). Albo odgłos towarzyszący pracy zawieszenia rowerów ze sklepów międzynarodowych  sieci handlowych ;) Czego by zresztą nie przypominał, nienawidzę tego typu zjawisk, bo nie pozwalają w pełni cieszyć się cichą pracą napędu, a więc i samą jazdą. Zatrzymywałem się kilka razy żeby zobaczyć co to może być, ale z zewnątrz wszystko wyglądało dobrze. Wpadłem nawet na pomysł, że może po ostatniej jeździe do rury podsiodłowej dostało się trochę jakiegoś piachu czy innego diabelstwa i sztyca trzeszczy. Ponieważ nie dawało mi to spokoju, zatrzymałem się na chwilę i wyjąłem sztycę. Troszkę brudu faktycznie tam było, ale nie aż tyle, żeby od razu wszystko miało pukać i stukać. Zresztą przy pedałowaniu na stojąco te piękne dźwięki też było słychać. Stałem w środku lasu z wyciągniętą sztycą i widząc to, bliżej mi nieznany starszy pan rowerzysta zatrzymał się na chwilę i zapytał czy coś pękło i czy może pomóc. Powiedziałem, że wszystko ok i bardzo dziękuję, ale nie trzeba. Rozstaliśmy się życząc sobie szerokiej drogi, po czym moja irytacja powróciła, bo w kwestii stukania nic się nie zmieniło. I tak aż do powrotu do domu, praktycznie co każdy obrót korby do moich uszu dochodził ten mrożący krew w żyłach dźwięk. W planach mam dobranie się do suportu (może coś z łożyskami się skopało?), wyczyszczenie wszystkiego, nasmarowanie i złożenie do kupy. Poza tym - bo nie mam 100% pewności, że to suport - może lekkie przesmarowanie przedniej przerzutki (bo troszkę chyba wyschła). I może po drodze jeszcze coś wymyślę - plan działania będzie pewnie podobny jak w przypadku zmagań z podobnym stukaniem we wspomnianym sierpniu 2011 ;) Jutro też nieśmiało planuję wyskoczyć na rower, więc fajnie byłoby się z tym uporać. Wtedy pomogło - mam nadzieję, że teraz też pójdzie gładko.